من یقین دارم که برگ... کاین چنین خود را رهاکرست در آغوش باد... فارغ است از یاد مرگ!.. لاجرم چندان دریغ زین بیداد، نیست... پای تا سر، زندگیست... آدمی هم میتواند زیست بی تشویش مرگ... گر ندارد آغوش گرم باد را... میتوان یافت لطف! هر چه بادا باد را...
(این متن از خودم نیست...)
