🖤 بعضی آدمها چه خوبند...
بعضی از آدمها اصلأ انگار برای دوست داشته شدن آفریده شده اند!...
برای آنکه دست نیافتی باشند!...
انگار با بعضی ها نمیشود دوست شد، اصلأ، گذر ماه چه به روباه!...
مطمئنم حتی باورشان نمیشود که فکر و ذکر آدمی هستند...و چه حال خوبیست بدانی که کسی صبح و شام به فکر توست!.. اما افسوس هیچوقت نمی‌فهمیم...
...و چه خوب است این خوبی بی حد و اندازه!... ولی ای کاش.. اینقدر دست نیافتنی نبودند!...
کمی هم باران ابر دلشان را بر کویر خاکهای شمعدانی دل ما می‌باراندند!...
در نبود بعضی ها دل عجیب بی دلی میکند!...
(...اون عده از ما که اونو خوب می‌شناختیم مرتباً راجع بهش حرف می‌زدیم تمام کلماتش خاطره انگیز بودن، گمونم بعضی وقتا نبودن اندی منو غمگین می‌کنه!؛ و به خودم میگم بعضی پرنده ها رو نباید انداخت تو قفس، پراشون آنقدر زخیمه که وقتی پرواز میکنن و میرن باورت نمیشه که رفتن ولی بعد از رفتنشون جایی که زندگی میکنی، خیلی کسل کننده میشه... گمونم دلم برای رفیقم خیلی تنگ شده)*
بعضی ها خیلی خوبند خیلی ولی ای کاش...
و آنها آمده اند که ببینیشان.. کمی حسرت خوری که چرا مثل آنان نیستی... احیاناً کمی حسادت.. چند روزی مشغولت کنند و بعد بروند!...
تا شمعدانی دیگری را مجذوب و معطوف قلندروهای بارانیشان کنند!.
(*دیالوگی از فیلم The shawshang redemption)
#محمدعلی_حجت
