. لحظه ها ، لحظه ها و لحظه ها
هر لحظه، هر دقیقه، هر ثانیه، همه و همه منتظر اند...
منتظر تر از هر منتظرند!...
قرار است کسی متولد شود؛ کسی که امید هر ناامیدی ست...
کسی که قرارِ هر بیقرار است!...
نمیدانم کیست!.. ولی هر که هست، کار همه دست اوست، همینقدر را میدانم!...
همینقدر را میدانم، که بدون او دیگر عشق و امید معنا ندارند، اصم مطلق میشوند، گنگ تر از هر گنگ!...
بدون او جهان، ناقص است!
بگذریم...
هر گاه حالم از این دنیا سر تا سر نفرت، بهم میخورد، به او فکر میکنم، با خودم می‌گویم، من هم معشوقی دارم!...
هر گاه فکر بعضی ها، فکر فردا و فردا ها حالم را میگیرد، به آن دلدار فکر میکنم، خدا میداند خیالش چه شیرین است، شیرین تر از قند و عسل...
کاش بتوانم روزی، لحظه ای، وهله ای، خواب و رویایی، ثانیه یا صدم ثانیه ای، رخ زیبایش را ببینم!.. صد کاش و ای کاش!...
بتوانم سرم را روی پایش بگذارم و همینطور برایش حرف بزنم، برایش بگریم...
خیلی کارها با او دارم!.. میخواهم برایش از آرزوهای دور و درازم بگویم، از بغض ها و آه هایی بگویم که پشت قلبم سال هاست گیر کرده اند!... از خودم برایش بگویم!.. برایش یک فنجان چای تلخ بریزم و با او بخندم!.. وای که چه لحظه ای شود، آخر میشود؟!..
میشود، روزی.....
و آن روز دیـــگر روزی است... گویند آدینه روزی است؛ بعد از سحرگاهان، بعد از العفو های نافله شب خوانان، میان رکن و مقام... آن روز عجـــب روزیست!...
دیگر ظلم و جور، فقر و فلاکت، فسق و فجور اینها و بیش از اینها، بی معنی میشود...
فقط کافیست آن روز برسد...
آن روز عجب روزی است!...
👤 #محمدعلی_حجت
