حرف دل

و آفتاب در کبود پسرکی عاشق... که عاشقی بر او حرام شده بود...

و در کبود دخترکی تک و تنها در خش خش برگ های پاییزی...

غرق شد!...

و در تلاطم دل مادری پیر با فرزندانی سیر ز لطف مادر...

و در ژرفای دست پیر پدری جوان...

و در اوج تنفر در نهایت عشق، غرق شد!...

و ماه... ماهِ بی مهتاب و پروانه بی شمع و کوزه بدون شمعدانی و شب بدون شب بو و منِ بی تو!...

و جهان در ناقص و ناقض ترین حالت ممکن، غرق شد!...

و نور در ظلمات دل بچه ای بی دل..

و در کش‌کش جاروی سفوری خسته در نیمه شبی آدینه!...

غرق شد!..

👤 محمدعلی حجت